<p>Bunny Rogers, <em>Lady Amalthea (żałobny mop), 2013. </em>Kolekcja artystki, dzięki uprzejmości Société Berlin, fot. Jasper Spicero</p>
<p>Bunny Rogers, <em>Lady Amalthea (żałobny mop), 2013. </em>Kolekcja artystki, dzięki uprzejmości Société Berlin, fot. Jasper Spicero</p>

Nr 19: Obrazy dla dzieci

Redaktorzy: Katarzyna Bojarska, Paweł Mościcki

Bunny Rogers, Lady Amalthea (żałobny mop), 2013. Kolekcja artystki, dzięki uprzejmości Société Berlin, fot. Jasper Spicero

Numer współfinansowany przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, ze środków na Działalność Upowszechniającą Naukę w roku 2017.

Spis treści

Wstęp

  1. Obrazy dla dzieci

    Obrazy dla dzieci, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” 2017, nr 19, https://doi.org/10.36854/widok/2017.19.526

    Wprowadzenie do numeru 19/2017 „Widoku” – Obrazy dla dzieci. Redaktorzy prowadzący: Katarzyna Bojarska, Paweł Mościcki

    słowa kluczowe: cuteness; dzieciństwo; kultura wizualna; obrazy dla dzieci

Zbliżenie

  1. Cuteness, czyli rozczulająca słodycz

    Sianne Ngai, Cuteness, czyli rozczulająca słodycz , „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” 2017, nr 19, https://doi.org/10.36854/widok/2017.19.529

    Polski przekład fragmentu książki Sianne Ngai, Our Aesthetic Categories: Zany, Cute, and Interesting (Harvard University Press, 2012).

    słowa kluczowe: cuteness; zabawki; awangarda; estetyka; Takashi Murakami

  2. Bunny Rogers. Dziecinne Gry

    Natalia Sielewicz, Bunny Rogers. Dziecinne Gry, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” 2017, nr 19, https://doi.org/10.36854/widok/2017.19.531

    Autorka przygląda się twórczości amerykańskiej poetki i artystki wizualnej Bunny Rogers, odwołującej się do kodów wizualnych i narracyjnych skojarzeń, które dotyczą uprzedmiotowienia dzieci i zwierząt przez kulturę masową. Posługuje się rama teoretyczną zaproponowaną przez badaczkę, Sianne Ngai w książce Our Aesthetic Categories: Zany, Cute, Interesting. Korzystając z filtra estetyki afektywnej cute, proponowanej przez Ngai, autorka analizuje obrazowe i literackie przedstawienia dojrzewania, miłości, alienacji, depresji i patosu, które Rogers realizuje w swojej bogatej, niejednorodnej twórczości.

    słowa kluczowe: cuteness; afekty; kicz; sztuka współczesna; Bunny Rogers

  3. Speculative cuteness. Adventures of ideas in Adventure Time

    Grzegorz Czemiel, Speculative cuteness. Adventures of ideas in Adventure Time, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” 2017, nr 19, https://doi.org/10.36854/widok/2017.19.541

    Artykuł poddaje namysłowi popularny serial telewizyjny Pora na przygodę (Adventure Time) wyprodukowany przez Cartoon Network. Główną tezą tekstu jest to, że użycie cukierkowej estetyki można odczytywać jako subwersywny komentarz na temat konserwatywnych ujęć dziecięcości i dojrzałości. „Słodki” dizajn serialu może również stanowić wyraz społecznych niepokojów tzw. pokolenia „millenialsów”, sugerując przy tym konieczność ukształtowania nowego typu wrażliwości, która stanowiłaby odpowiedź na wyzwania mające swoje źródło w problemach doby antropocenu. W celu naświetlenia tych kwestii artykuł posługuje się elementami spekulatywnej filozofii Alfreda Northa Whitheada i pojęciem plastyczności zaczerpniętym z pism Catherine Malabou.

    słowa kluczowe: cuteness; plastyczność; Alfred North Whitehead; spekulacja; telewizja

  4. Bello, wyzysku. O niewolnych Minionkach

    Justyna Szklarczyk, Bello, wyzysku. O niewolnych Minionkach, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” 2017, nr 19, https://doi.org/10.36854/widok/2017.19.533

    Artykuł stanowi analizę cyklu filmowego o Minionkach, traktowanych jako bajkowa reprezentacja klasy pracującej. Autorka przekonuje w niej, że wraz z odejściem twórców animacji od bohatera na rzecz grupy postaci powiększa się potencjał ich reprodukowania. Analizowany cykl bajkowy zbudowany jest na takich paradoksach jak: uwidocznienie klasy pracującej (ale na ograniczonych zasadach); wykorzystanie języka klasowego i znaturalizowana niemożność awansu; wydobycie homospołecznego pragnienia Minionków i jego zakaz; przedstawienie kapitalizmu jako systemu niewolniczego i jego pochwała. Minionki byłyby świadectwem lęku przed zmianami społecznymi i spóźnioną na nie reakcją. Ważne jest także pytanie o powód, dla którego takie przedstawienia klasy pracującej kierowane są do dzieci.

    słowa kluczowe: cuteness; ideologia; klasowość; Minionki; studia nad kulturą wizualną

  5. Torture play – dziewczynki, kobiety, lalki Barbie

    Marcin Kluczykowski, Torture play – dziewczynki, kobiety, lalki Barbie, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” 2017, nr 19, https://doi.org/10.36854/widok/2017.19.543

    Artykuł porusza temat torture play – zabawy w przemoc, której obiektami są lalki Barbie. Autor skrótowo prezentuje historię produktu firmy Mattel, wskazuje problemy wynikające z eksponowanych przez nią norm wizualnych, łączy je z praktykami wychowawczymi oraz narracją firmy Mattel, wedle której z Barbie „wszystko jest możliwe”. Zaznacza również, że to niemożliwa do osiągniecia, niepokojąca hiperkobiecość jest efektem kulturowych norm, które mogą być powodem omawianego zjawiska. Głównym punktem tekstu są analizy utworów literackich, wizualnych i teatralnych, poruszające temat przemocy przy użyciu lalek Barbie.

    słowa kluczowe: torture play; lalki; dzieciństwo; przemoc

Panorama

  1. Theweleit w Ameryce. Kompleks Pocahontas

    Michał Herer, Theweleit w Ameryce. Kompleks Pocahontas, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” 2017, nr 19, https://doi.org/10.36854/widok/2017.19.547

    Tekst stanowi efekt filozoficznej lektury prac Theweleita z cyklu Der Pocahontas Komplex. Tego rodzaju lektura pozwala wydobyć z nich nowe sensy oraz uwyraźnić pewne podstawowe zagadnienia. Chodzi w szczególności o zagadnienie zdrady i prawdy (albo prawdo-mówności). Opowieść o Pocahontas, którą Theweleit zestawia z rozmaitymi tekstami kultury, jest jednym z mitów założycielskich Ameryki, ponieważ – ukrywając lub usprawiedliwiając przemoc – uprawomocnia panowanie kolonizatorów. Przeciwwagą dla owego mitu okazuje się zdrada, ujęta jako akt zerwania z kulturą dominującą i zmieszanie z tym, co „mniejszościowe” w sensie Deleuze’a, a także rozumiana po Foucaultowsku parezja, czyli odważne mówienie prawdy o historii przemocy.

    słowa kluczowe: Klaus Theweleit; kompleks Pocahontas; mniejszościowość; parezja

  2. Czy w muzeum wszystko wolno? Problemy z nowoczesnym pajdocentryzmem

    Marta Rakoczy, Czy w muzeum wszystko wolno? Problemy z nowoczesnym pajdocentryzmem, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” 2017, nr 19, https://doi.org/10.36854/widok/2017.19.550

    Artykuł skupia się na wystawie W Muzeum wszystko wolno w Muzeum Narodowym w Warszawie otwartej w 2015 roku. Autorka analizuje wizualny wymiar wystawy, ale przede wszystkim towarzyszący jej dyskurs, wraz z tekstami kuratorskimi, recenzjami i wypowiedziami widzów, kładąc nacisk na dychotomię dorosłości i dzieciństwa oraz próby jej redefinicji. Używając pojęcia nowoczesnej konstytucji wypracowanego przez Bruno Latoura autorka przekonuje, że postmodernistyczne instytucje muzealne - stale kwestionujące własny status i granice oraz tworzące nowe narracje i percepcje wokół tekstów, obrazów i materiałów - są zakładnikami nowoczesności, a dziecko - jako przeciwieństwo antynowoczesnych i tak zwanych naturalnych wartości - staje się zakładnikiem całej sytuacji.

    słowa kluczowe: muzeum; Bruno Latour; Muzeum Narodowe w Warszawie; dzieciństwo; dorosłość

Perspektywy

  1. Muzea przydatne społecznie: dla dzieci i dorosłych

    Aleksandra Janus, Muzea przydatne społecznie: dla dzieci i dorosłych, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” 2017, nr 19, https://doi.org/10.36854/widok/2017.19.558

    Przegląd i omówienie wybranych działań muzealnych adresowanych do dzieci, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Autorka zestawia zrealizowane w ostatnich latach w Polsce i cieszące się popularnością wystawy dla dzieci z działaniami poza- i okołowystawienniczymi oraz z aktywnością instytucji adresowanych do dzieci na świecie. Omawiane przykłady sytuuje w kontekście współczesnej refleksji muzeologicznej, a zwłaszcza dyskusji na temat etycznych zobowiązań i społecznej odpowiedzialności muzeum oraz powiązanego z nimi prawa odbiorców – niezależnie od ich wieku i pochodzenia – do włączenia się w proces współtworzenia instytucji.

    słowa kluczowe: muzeum; dzieciństwo; etyka; współczesne wystawy

Punkt widokowy

  1. Matka

    Katarzyna Bojarska, Paweł Mościcki, Matka, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” 2017, nr 19, https://doi.org/10.36854/widok/2017.19.562

    Esej wizualno-tekstowy poświęcony obrazom matek, obrazom-matkom, macierzyństwu i matczynności.

    słowa kluczowe: macierzyństwo; kultura wizualna; literatura; kino

Migawki

  1. Też chciałbym to wiedzieć

    Paweł Mościcki, Też chciałbym to wiedzieć, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” 2017, nr 19, https://doi.org/10.36854/widok/2017.19.566

    Krytyczne omówienie książki Waltera Benjamina i Marty Monteiro, Zwariowany dzień. Trzydzieści zagwostek, przeł. Adam Lipszyc, Egmont, Warszawa 2018.

    słowa kluczowe: dzieciństwo; książki dla dzieci; Walter Benjamin; Marta Monteiro

  2. Jak nas widzą? Transnarodowość w polskim kinie

    Krzysztof Świrek, Jak nas widzą? Transnarodowość w polskim kinie, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” 2017, nr 19, https://doi.org/10.36854/widok/2017.19.567

    Recenzja pracy zbiorowej Kino polskie jako kino transnarodowe (red. S. Jagielski, M. Podsiadło, Universitas, Kraków 2017). Omówienie ważniejszych wątków, zalet i słabości perspektywy przyjętej przez autorów tomu w kontekście współczesnych sporów o rolę kina w konstruowaniu narodowego imaginarium.

    słowa kluczowe: filmoznawstwo; historia kina; kino polskie; transnarodowość

  3. DO WGLĄDU

    DO WGLĄDU, „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” 2017, nr 19, https://doi.org/10.36854/widok/2017.19.568

    Rekomendowane przez redakcję nowości wydawnicze